U.
(Usługi)
Szkoda planistyczna występuje, gdy uchwalenie bądź zmiana miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego powoduje obniżenie wartości nieruchomości. Właściciel lub użytkownik wieczysty, który zbywa nieruchomość za cenią niższą, niż jej wartość przed uchwaleniem lub zmianą planu, może dochodzić odszkodowania. Zagadnienia te regulują przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Możliwość ubiegania się o odszkodowanie
Zgodnie z art. 36 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, właściciel nieruchomości może żądać od gminy odszkodowania, jeśli wartość nieruchomości obniżyła się w wyniku uchwalenia lub zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Roszczenie to powstaje w chwili zbycia nieruchomości i obejmuje różnicę między wartością nieruchomości przed uchwaleniem lub zmianą planu a ceną uzyskaną ze sprzedaży po jego uchwaleniu lub zmianie. Jeśli właściciel nie zbywa nieruchomości, może wystąpić o wykupienie nieruchomości przez gminę lub o ustalenie innych warunków rekompensaty.
Zasady ustalania odszkodowania
Ustalenie wysokości odszkodowania za obniżenie wartości nieruchomości odbywa się według zasad wyceny przewidzianych w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, obowiązujących na dzień sprzedaży. Obniżenie wartości stanowi różnicę między wartością nieruchomości z uwzględnieniem nowego przeznaczenia terenu a jej wartością przed uchwaleniem lub zmianą planu.
Nasze usługi
Kancelaria oferuje kompleksowe wsparcie prawne w sprawach szkód planistycznych, obejmujące szczegółową analizę prawną, pomoc w zorganizowaniu wyceny nieruchomości oraz reprezentację w postępowaniach administracyjnych i sądowych. Posiadamy bogate doświadczenie w prowadzeniu spraw związanych ze zmianami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które spowodowały znaczne straty majątkowe dla właścicieli nieruchomości.
Obniżona opłata sądowa
W sprawach dotyczących szkód planistycznych obowiązuje obniżona opłata sądowa od pozwu, która wynosi 5% wartości przedmiotu sporu, nie więcej jednak niż 1000 złotych. Tożsamy przywilej przyznano konsumentom w sporach bankowych, co w praktyce dotyczy w szczególności kredytów frankowych.